新報告揭示：未出櫃男同性戀和雙性戀在麻疹疫情中缺乏治療接觸

THURSDAY, 18 Jan, 2024 (HealthDay News) - Temidden van de recente wereldwijde uitbraak van mazelen heeft een nieuw onderzoeksrapport een verontrustend fenomeen aan het licht gebracht: veel niet nader genoemde homo- en biseksuele mannen krijgen geen behandeling voor besmettelijke mazelen. Deskundigen zeggen dat dit niet komt omdat ze bang zijn dat ze door behandeling hun seksuele geaardheid zullen onthullen, maar omdat hun isolement van de LGBT-gemeenschap resulteert in beperkte toegang tot informatie over behandelingen.

Joel Le Forestier, een postdoctoraal onderzoeker in communicatie aan de Cornell University in Ithaca, N.Y., is de hoofdauteur van het onderzoek. Hij zei: "De les die we uit dit onderzoek hebben geleerd is dat deel uitmaken van een gemeenschap heel gunstig is voor de toegang tot behandeling en informatie." Le Forestier legt verder uit dat deel uitmaken van een gemeenschap meer doet dan mensen alleen maar bewust maken van openbare gezondheidsbronnen, wat een van de voordelen is.

De nieuwe bevindingen werden op 12 januari gepubliceerd in het tijdschrift Psychological Science. Het onderzoeksteam voerde een online enquête uit onder homo's, lesbiennes, biseksuelen en mannen uit seksuele minderheden uit Australië, het Verenigd Koninkrijk, Canada en de Verenigde Staten tijdens de piek van de MPOX-uitbraak in augustus 2022 en twee maanden later.

Le Forestier en zijn team dachten aanvankelijk dat het niet openlijk geïdentificeerd zijn sommige mannen zou kunnen afschrikken om een MPOX-behandeling te ondergaan. Deze hypothese kwam voort uit zijn observaties tijdens zijn promotieonderzoek in Toronto, toen hij merkte dat de meerderheid van de mensen die in de rij stonden voor het mazelenvaccin openlijk homoseksuele en biseksuele mannen waren.

Een vriend van Le Forestier kwam echter met een alternatieve theorie, die suggereerde dat deze niet-geïdentificeerde mannen misschien niet eens wisten van het MPOX-vaccin omdat ze niet betrokken zijn bij de gemeenschap en daarom geen toegang hebben tot deze middelen.

De resultaten van het onderzoek lijken deze theorie te ondersteunen, aldus Le Forestier: "We ontdekten dat degenen die niet publiekelijk geïdentificeerd waren, zich wel zorgen maakten dat ze 'outcasts' zouden zijn omdat ze op zoek waren naar MPOX-hulpmiddelen, maar dit was niet direct gerelateerd aan hun verminderde waarschijnlijkheid om toegang te krijgen tot deze hulpmiddelen. Sterker nog, als ze wisten dat er MPOX-behandelingen beschikbaar waren, waren ze geneigd deze te zoeken, ongeacht of ze publiekelijk bekend waren of niet."

Daarom is de vraag hoe informatie over MPOX-preventie en -behandeling moet worden verstrekt aan risicogroepen die niet nauw betrokken zijn bij de LGBT-gemeenschap een belangrijke vraag geworden, en Le Forestier stelt dat dit te maken heeft met kennis van de middelen en de mate van betrokkenheid bij de gemeenschap, en niet alleen uit angst om te worden blootgesteld.

De U.S. Centers for Disease Control and Prevention biedt meer informatie over MPOX en de preventie en verzorging ervan en is een belangrijke bron voor de volksgezondheid.

Bron: Cornell University, persbericht, 16 januari 2024