Nieuw onderzoek toont aan dat biseksualiteit genetische en evolutionaire factoren kan hebben, wat een ethisch debat op gang brengt

In een recent onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances, deden wetenschappers de overtuigende observatie dat biseksualiteit mogelijk verband houdt met bepaalde genetische en evolutionaire factoren. Het onderzoek, dat mede is geschreven door de evolutionaire genetici Jianzhi Zhang en Siliang Song van de Universiteit van Michigan, suggereert dat biseksueel gedrag samenhangt met de neiging om risico's te nemen en genetisch verschilt van de genen die homoseksueel gedrag veroorzaken. Hoewel deze visie ongetwijfeld een aantal ethische bezwaren oproept, geeft het ook een nieuw inzicht in de diversiteit van seksueel gedrag bij mensen.

Met behulp van gegevens van de UK Biobank - een enorme database van genen, met hulp van 23andMe - maakte het onderzoeksteam een belangrijke wijziging in hun studie: zelfgerapporteerd homoseksueel en biseksueel gedrag apart beschouwen, in plaats van ze in dezelfde categorie onder te brengen. in plaats van ze in dezelfde categorie te plaatsen. Ze ontdekten dat er weliswaar een correlatie was tussen genetische variaties tussen biseksueel en homoseksueel gedrag, maar dat deze variaties nog steeds verschillend waren.

Interessanter is dat het onderzoek aantoonde dat de avontuurlijke aard van biseksueel gedrag meer uitgesproken was bij mannen dan bij vrouwen. Bovendien blijkt deze genetische variatie in het nemen van risico's ook samen te hangen met een grotere kans op het krijgen van nakomelingen. Dit lijkt erop te wijzen dat biseksueel zijn evolutionaire voordelen heeft.

Er is echter ook kritiek op de studie. Zo heeft Robbie Weddle, een sociogeneticus aan de Purdue University, erop gewezen dat het niet alleen onjuist is om biseksualiteit te koppelen aan evolutionaire aanpassing, maar dat dit ook gevaarlijk zou kunnen zijn. Bovendien waren de resultaten van deze studie gebaseerd op zelfgerapporteerd seksueel gedrag in plaats van seksuele oriëntatie of identiteit, wat tot een zekere vooringenomenheid zou kunnen leiden.

Desalniettemin biedt dit onderzoek ons ongetwijfeld een nieuw perspectief op de diversiteit van seksueel gedrag en stelt het onze traditionele percepties van seksuele oriëntatie op de proef. Zoals Cheung zegt, hebben ze geen moreel oordeel over risicogedrag en geloven ze dat het zowel voor- als nadelen heeft. Hun onderzoek is vanuit een biologisch perspectief en heeft als doel om de diversiteit van menselijk gedrag beter te begrijpen.

Tot slot herinnert dit onderzoek ons eraan dat wetenschappelijke vooruitgang soms controversieel is, maar dat hoort nu eenmaal bij het wetenschappelijk streven. Door deze gevoelige onderwerpen te bestuderen, kunnen we niet alleen ons begrip van menselijk gedrag vergroten, maar ook de acceptatie van en het respect voor seksuele diversiteit bevorderen.