Over de processie zou ik willen zeggen... 】Merry Cheng: De zegen van de regenboog

Cheng Meili (Cultureel Werker, Docent Gemeenschapsuniversiteit) 24 september 2012

Heb je ooit geknield aan de voet van A-Ma's draagstoel? Ik heb het helaas nooit meegemaakt, maar ik voelde wel een prachtige zegen toen de regenboogvlag dat jaar over ons heen ging.

Er wordt gezegd dat de Gay Pride Parade van dit jaar de 10e zal zijn. Als fervent supporter kan ik het aantal keren dat ik aan de parade heb meegedaan niet tellen, maar ik herinner me dat ik elk jaar mijn best doe om erbij te zijn, en zelfs als ik er vanwege mijn werk niet bij kan zijn, denk ik er toch aan en wens ik het in mijn hart. Wat ik me nog het best herinner is dat ik in 2005 en 2006, toen ik als uitgever werkte in een vrouwenboekwinkel, een groeigroep organiseerde met de naam "Krokodillenploeg" om boeken te lezen, als groep te werken en activiteiten in verband met Lazi te organiseren voor de vrouwenboekwinkel. In die tijd had de Krokodillenploeg een zeer goede groepsdynamiek. Voordat ze deelnamen aan de parade besprak de groep het idee om hun eigen chique krokodillenhandschoenen te maken, en de kleine krokodillen namen deel aan de parade met de schattige handschoenen aan, deelden folders uit en trokken wat aandacht, waarvan gezegd kan worden dat ze het team van de Regenboogparade verfraaiden, en de leden van het team waren erg opgewonden en hadden een gevoel van prestatie.

Langer geleden, halverwege de jaren negentig, toen je werkte als ondergrondse publicatie, herinner je je dat de persoon met wie je vroeger veel tijd doorbracht, zei dat de homobeweging als een estafette was en dat je het stokje van stokje naar stokje moest doorgeven; en hij zei ook dat hij een man van liefde en rechtvaardigheid wilde zijn. Later kwamen jullie niet meer bij elkaar, maar jullie gaven nog wel de overtuigingen door die jullie ooit deelden op de baan. Dat is goed.

Door de jaren heen herinner je je de zonneschijn, het zweet, de vele vlaggen, de slogans, de kleuren, de lach, de knuffels, de reünies, de tranen van gemengde gevoelens ......; en je ziet steeds meer: de kracht, de verschillen, de steun, de verschillende groepen, de generaties, de identiteiten en de kleurrijke ambities.

Nu is tante, oom niveau van ons, jonge als je hoort mensen zeggen dat alleen bezorgd over het geslacht is te smal, zul je boos zijn, in aanvulling op het grote debat zal het niet voor lief nemen, en dan, geleidelijk, je hebt uitgegroeid tot "geslacht is slechts een deel van de identiteit van een mensen van middelbare leeftijd. Oh, het is allemaal goed.

Omdat ik geen speciale taken had, was meedoen aan de parade net zoiets als samenkomen met mijn oude vrienden. Ik hoefde niet van tevoren een afspraak te maken, maar kon ze ontmoeten en na de parade een kop koffie drinken om bij te praten. Daarna, met alle ups en downs, lijkt het erop dat mijn oude vrienden en ik uit elkaar zijn gegroeid. Op de dag van de mars van vorig jaar (2011) ging ik naar buiten met mijn camera, rustig als een dorpeling, en blij om het team van het Women's Institute te steunen en te waarderen. Ik vroeg wat er was veranderd in de afgelopen tien jaar. Ik zei: "Vroeger vond ik de route van de mars te kort en kon ik er niet van genieten, maar nu maak ik me zorgen dat mijn voeten pijn gaan doen en kan ik gewoon halverwege meedoen.

Welk jaar begint het? Altijd als de "Waterboys" verschenen, wonnen ze met hun heldere "jeugdige vlees" veel kleuren. Dit jaar, het 10e jaar van de parade, ben ik blij om te zien of er wat rimpels en grijze haren zullen zijn, en of er een vredig maar niet te persoonlijk gezicht in de menigte van de parade zal zijn.

modieuze trend

Laatste Verhalen

nl_NLNederlands