Door Fran T.Y. Wu, 24 oktober 2012
De LGBT-mars in Taiwan is nu aan haar 10e jaar bezig. Terugkijkend heeft de beweging aanzienlijke vooruitgang geboekt op het gebied van de accumulatie van bewegingen, sociale zichtbaarheid en zelfs politieke participatie. Natuurlijk heeft de beweging ook aanzienlijke tegenslagen te verduren gehad van religieus rechts en conservatieven, evenals het tragische verlies van enkele jonge levens voordat de wereld een betere plek kon worden. Dit alles herinnert ons eraan dat de vooruitzichten nog steeds niet optimistisch zijn, hoewel vooruitgang zeker mogelijk is, maar misschien nog ver weg.
In de afgelopen jaren, met het toenemende aantal deelnemers aan de LGBT-bijeenkomsten, evenals de interne reflectie van de gemeenschap en de herziening van het consumentisme van de bijeenkomsten, zijn de bijeenkomsten geleidelijk teruggekeerd naar de as van de uitbreiding van de politieke invloed van LGBT's. Bijvoorbeeld, in 2010 was het thema van de "Stem voor het LGBT-beleid" "Stem voor het LGBT-beleid", waarbij er zelfs drie homoseksuele en lesbische kandidaten waren die uit de kast kwamen; en in 2011 was het thema van de "Regenboogoorlog" van dit jaar "Revolutionair Huwelijk - Gelijke Rechten voor het Huwelijk en Diversiteit voor Paren", dat onder de sterke onderdrukking van de "Alliantie voor Echte Liefde" staat. In 2011, onder de sterke onderdrukking van de religieuze hegemonie van de "Alliance for True Love", riepen ze "Rainbow War, Discrimination Go Away", terwijl het thema van dit jaar "Revolutionary Marriage - Equal Rights in Marriage, Diversity in Couples" was, wat opriep tot gelijke rechten. Dit alles kan gezien worden als de opeenstapeling van de inspanningen van de beweging door de jaren heen, die misschien langzaam zijn geweest, maar nog steeds solide.
Wat nog waardevoller is, is de aanwezigheid van gemarginaliseerde en ondergeschikte kameraden, zoals de "Gehandicapte Kinderen" die in 2008 de straat op gingen en de "Stemmen van de Dubbel Achtergestelden" die in 2010 werden georganiseerd, of het nu gaat om lichamelijk gehandicapten, slechthorenden of geïnfecteerde kameraden, ze zijn allemaal onze kameraden. Natuurlijk moeten we dit jaar ook Big Bing bedanken, die de mars elk jaar heeft gesteund, niet alleen omdat we allebei gemarginaliseerde seksegenoten zijn die lijden onder sociale stigmatisering, maar ook omdat drugsverslaafden natuurlijk onze kameraden zijn, en ook omdat Big Bing ons altijd heeft gesteund, ongeacht zijn vriendjespolitiek.
In feite heb ik vaak het gevoel dat dit bewustzijn/gevoeligheid voor en opname van sociaal stigma, bewustzijn van sociale controle/regulering en verzet tegen sociale uitsluiting een zeer belangrijke connotatie en onderbouwing is van de hele LGBTQ-beweging, ongeacht of dit marginale/onderliggende gendersubject verwijst naar een samenstelling van ras, klasse, uiterlijk, leeftijd, of geïnfecteerde, polyamoreuze, drugsgebruikende... enzovoort.
Daarom wil ik mezelf en jullie er allemaal aan herinneren dat, nu we beginnen te vechten voor de "Heilige Graal" van de LGBTQ-beweging (het recht om te trouwen), het misschien onvermijdelijk is dat we in de discursieve strijd van de cultuuroorlogen te graag willen "bewijzen" dat LGBTQ-mensen het recht om te trouwen "waard zijn/verdienen", en dat er een kans is dat we per ongeluk kogels schieten (bijv. door LGBTQ-gemeenschappen te verdelen en gemarginaliseerde LGBTQ-mensen uit te sluiten).
Met andere woorden, we moeten beter oppassen dat we niet ten onrechte denken dat een "clean gay" imago in lijn met de heteroseksuele waarden van de middenklasse de erkenning en steun van de mainstream samenleving kan winnen, om nog maar te zwijgen van het feit dat de homoseksuele beweging hier niet ophoudt en dat de gevolgen van excisie niet onderschat moeten worden.
Ten tweede, aangezien het thema van de mars "Revolutionair Huwelijk" is, wijst het er ook op dat waar kameraden voor vechten niet alleen "gelijke rechten op het huwelijk" is, maar dat we ook hopen de ideologie van het huwelijk, die gemonopoliseerd is door de heteroseksuele en patriarchale denkwijze, te "deconstrueren". Met andere woorden, ja, het recht op het huwelijk of het recht op vrije vereniging is onderdeel van de homobeweging, en dezelfde beweging is onderdeel van de seksuele bevrijdingsbeweging, en de strijd van homo's voor het recht op het huwelijk of vrije vereniging is onderdeel van de seksuele bevrijdingsbeweging.
Of het nu gaat om het "samenwonende partnersysteem" of het "meerpersoonshuishouden", we hopen het gevestigde "heteroseksuele monogame en monogame koppelsysteem" en de zogenaamde "traditionele gezinswaarden" te "ondermijnen", vooral wanneer de normen of vooronderstellingen van de "traditionele gezinswaarden" in feite gebaseerd zijn op stereotype genderrolverwachtingen en verschillende soorten uitbuiting van vrouwen, zoals het gebruiken van de moraal van vrouwen als reden om vrouwen aan banden te leggen, of het vragen van vrouwen om hun persoonlijke carrièreplannen op te geven en de rol van gezinsverzorgers op zich te nemen, enzovoort. Om nog maar te zwijgen van de misdaad van overspel, die een volledig verkapte straf is voor vrouwen. De rol van gezinsverzorgers, enzovoort, om nog maar te zwijgen van de misdaad van overspel, die vrouwen op een heel andere manier straft.
Tot slot mogen we niet vergeten dat het instituut huwelijk, gemonopoliseerd door de staat/wetten, fundamenteel een element van sociale controle is. In het bijzonder wordt de sociale welvaart, die verondersteld wordt los te staan van het huwelijk/gezinssysteem, "gekoppeld" aan het huwelijk/gezinssysteem door middel van verschillende "concessies" omwille van de sociale stabiliteit. Dit omzeilt niet alleen de verantwoordelijkheid van de staat om een compleet sociaal welvaartssysteem op te zetten, maar stimuleert mensen ook om deel te nemen aan het huwelijkssysteem (in een poging om sociale controle uit te oefenen) en straft op een bepaalde manier de achtergestelde groepen die niet in staat zijn om deel te nemen aan de brute markt van menselijk vlees van partnerkeuze, vooral de armen, de zieken en de zwakken, om nog maar te zwijgen van het feit dat het systeem van kapitaalopvolging gebaseerd op directe afstamming in feite de grootste boosdoener is van klassenreproductie. Dit alles moeten we ter harte nemen in onze campagne voor gelijke rechten voor het huwelijk en we moeten de ontmanteling van dit soort sociale voorzieningen die door de overheid worden verpakt als een privilege dat uitsluitend wordt toegekend aan het instituut huwelijk tot doel maken van de volgende fase van de campagne.
Met andere woorden, ik geloof dat het zogenaamde "revolutionaire huwelijk" zou moeten betekenen dat we vechten voor zowel gelijke rechten als vrijheid van huwelijk/vereniging, en dat de strijd voor gelijke rechten niet vereenvoudigd zou moeten worden om te betekenen dat we gecoöpteerd worden door het heteroseksuele systeem, maar eerder dat het deel uitmaakt van de antidiscriminatiebeweging. Tegelijkertijd betekent "Revolutionair Huwelijk" ook dat we niet tevreden zullen zijn met alleen het verkrijgen van het recht om te trouwen en dat de bestaande genderonderdrukking en willekeurige rechten in het huwelijkssysteem het doel zullen blijven van de genderbevrijdingsbeweging en de homo- en lesbische beweging.
Last but not least wil ik de LGBT Rally 2012 een succes wensen!
繁體中文