Geschreven door: Zhou Meiling 18 Oktober 2012
1. Wanneer nam je voor het eerst deel aan een LGBT-bijeenkomst in Taiwan? Wat was de reden voor je deelname?
Ik nam deel aan de eerste bijeenkomst in 2003 en werkte toen zelfs samen met de organisator om onze beperkte homodocumentaire "Private Corner" op 28 februari in het park te laten vertonen. Voor de vertoning waren we bang dat de politie de film zou komen weghalen omdat hij overlast zou veroorzaken, dus bedachten we een reactie: "Als er een naaktstandbeeld in het park kan staan, waarom kan er dan geen kunstfilm met naakt op staan? Gelukkig is er niets gebeurd, maar voor ons is het tonen van een documentaire over homoseksuele lust in een homoruimte als het 28 februari Park een soort kunst in actie.
Omdat het de eerste keer was, hadden we een gevoel van missie als "zaadjes". In die tijd was ik net klaar met de opnames van de film "The Glamour Balladeers" en ik sleepte de acteurs en actrices uit de film samen om deel te nemen aan de optocht; voor het eerst hadden vrienden in de kring elkaars gezelschap nodig en moedigden ze elkaar aan; in de jaren daarna werd de optocht steeds krachtiger, dus het was niet nodig om stemmen te werven, maar zolang ik in Taipei was, zelfs als er maar een vrij moment was om een film te filmen, kwam ik naar buiten om deel te nemen aan een klein deel van de optocht. Maar altijd als ik in Taipei ben, zelfs als ik alleen maar tijd heb om een film te draaien, kom ik toch naar buiten om mee te lopen in de optocht.
2. Wat heeft de afgelopen jaren de meeste indruk op je gemaakt tijdens de rally's?
De eerste keer dat ik aan een regenbooggeoscape werkte (2007), herinner ik me dat ik onder de vlaggen stond en naar de vlaggen keek die zich helemaal uitstrekten tot het einde van de regenboog. De volgende dag, toen ik de media in vogelvlucht van bovenaf zag, was het beeld van de zeskleurige regenboogvlag nog steeds erg ontroerend.
3. Zijn er volgens jou verschillen tussen de LGBT-mars in Taiwan en in het buitenland?
De eerste keer dat ik meedeed aan een gay parade was in New York, ik denk in 2001, toen ik op wereldreis was. Op dat moment was de LGBT-optocht in New York al erg commercieel, met overal advertenties en toeristen. De LGBT-optocht in Taiwan heeft meer het karakter van een sociale beweging, maar vergeleken met andere sociale bewegingen is ons imago minder radicaal en uiten we onze eisen op een gematigde manier, waarbij we een manier proberen te vinden om samen te werken met de maatschappij in plaats van elkaar tegen te werken. Want we zijn niet anders dan anderen, maar we hebben wel de moed om onszelf te presenteren als anders dan de mainstream van de samenleving - in termen van onze kostuums, onze emoties en onze verlangens.
De Taiwanese samenleving heeft altijd een bepaalde "demonische barrière" gehad ten opzichte van homoseksualiteit: de stereotype angst. Als we het bestaan van de LGBT-gemeenschap onder ogen zien, zullen we ons realiseren dat LGBT-mensen eigenlijk helemaal niet eng zijn. De mars is bedoeld om het publiek de kans te geven eens goed naar de homogemeenschap te kijken en te beseffen dat ze eigenlijk niet anders zijn dan wij, en de angst voor homo's zal vanzelf verdwijnen.
4. Wat stel je je voor of verwacht je van de mars in de komende tien jaar?
Stel je voor... Ik hoop dat de LGBT-mars over tien jaar wordt georganiseerd door het presidentiële bureau of dat er zelfs een LGBT-president aan de mars deelneemt! Ik denk dat de meest conservatieve kracht in Taiwan de politiek is, en de politieke kring is zo conservatief dat niemand uit de kast durft te komen; als we dus door deze laatste barrière heen kunnen breken, zal dat de meest vruchtbare prestatie van de homobeweging zijn, en de grootste vooruitgang van de Taiwanese samenleving.
Chau Mei Ling, een onafhankelijke filmregisseur, staat bekend om haar werk in films als "Tattoo" en "Drifting Youth", tv-drama "Dead Girl" en documentaire "Private Corner".
繁體中文