Verdeelde familie: dochter identificeert zichzelf als transgender, hartverscheurende ervaring van een medische moeder [Waargebeurd verhaal
Als arts vertelde Yalan haar dochter dat het geslacht van het menselijk lichaam wordt bepaald door genen en niet kan worden veranderd door chirurgie. "Geboren in het verkeerde lichaam" is een grote leugen. Hier afgebeeld is een demonstratie tegen transgenderisme op 21 januari 2023 in een buitenwijk van San Diego County, Californië.
[Epoch Times, 11 augustus 2023] (Geïnterviewd door Mingzhu Xue, correspondent van Epoch Times in San Francisco, en co-verslaggeving door Yifan Yi, correspondent functies) De dochter van de Chinese immigrant Yalan, die gelooft dat ze een man is, mocht het van haar school niet aan haar ouders vertellen. Yalan had zich in ieder geval nooit kunnen voorstellen dat zoiets haar eigen familie zou overkomen. In een recent interview met Epoch Times vertelde Yalan over de ondraaglijke pijn die ze ervoer.
Yalan is een arts die in de beginjaren met haar man vanuit China naar de Verenigde Staten emigreerde. Het echtpaar, beiden christen, woont in het midden van het land en heeft drie kinderen - twee zonen en een dochter.
De jongste dochter, Mei Hui, werd in 2004 in de Verenigde Staten geboren en is 19 jaar oud. Volgens Yalan is Mei Hui een heel goed kind: "Ze is twee jaar sneller in wiskunde dan andere kinderen, ze werkt hard, heeft zelfdiscipline, is aardig en een heel goed kind. We maken ons nooit zorgen dat er iets mis gaat met haar."
Maar toen ze bijna 18 werd, vertelde Mie haar ouders plotseling dat ze transgender was en van geslacht zou moeten veranderen als ze 18 werd. Yalan en haar man waren in de war: "Wat een verrassing! Ze hebben nooit geweten dat hun dochter zichzelf als transgender identificeerde.
Later vertelde Mie haar ouders dat toen ze op 12- of 13-jarige leeftijd in de puberteit kwam, haar lichaam enkele veranderingen onderging en ze zich ongemakkelijk voelde. Toevallig was dat een tijd waarin haar leraar op school sprak over zaken als transgenderisme en LGBT (de afkorting voor lesbisch, homo, biseksueel en transgender). Mie vroeg zich toen af of zij dit probleem ook had.
Yalan merkte dat Mie niet veel meer met haar ouders praatte nadat ze naar de middelbare school ging. Maar het echtpaar vatte het niet al te persoonlijk op; ze namen aan dat het kwam doordat het kind in de puberteit kwam en afstand nam van haar ouders. Yalan begreep het pas later: toen Mei Hui een leraar op school vertelde over haar zelfidentificatie als transgender, zei de leraar tegen haar dat ze het niet aan haar ouders moest vertellen: "Je ouders zijn christenen, als je het ze vertelt, willen ze je niet, wat doe je dan?". "Als je het ze niet vertelt, houden we het geheim voor je."
Toen Mihue 16 jaar oud was, gaf ze op school openlijk toe dat ze een man was, veranderde haar naam en werd door haar leraren en klasgenoten op school bij haar nieuwe naam genoemd. Mie dacht aanvankelijk dat na haar coming out (LGBT-mensen noemen het bekendmaken van iemands genderidentiteit 'coming out') de druk van de ketel zou zijn en dat ze zich beter zou voelen. Maar haar stemming werd niet beter, maar slechter.
Meneer en mevrouw Yalan waren zich hier nog niet van bewust, maar ze merkten dat Mei Hui last begon te krijgen van ernstige slapeloosheid en emotionele instabiliteit, waarbij ze zichzelf soms zelfs met een mes sneed. In feite had Mei-Huei het innerlijk moeilijk door haar geslachtsverandering en durfde ze niet normaal met haar ouders te communiceren. Yalan zei: "Omdat alle mensen haar vertelden het ons niet te vertellen."
Nadat Yalan de toestand van haar dochter voelde, begon ze met haar te communiceren, maar ze kwam er maar niet achter wat er met haar dochter aan de hand was. Elke keer als Yalan de school belde om te vragen hoe het met het kind ging en of ze problemen had waargenomen, zei de leerkracht op school: "Het gaat goed, het gaat goed, ze is heel braaf."
Mei Hui's oudere broer, schoonzus en tweede broer wisten al heel lang van Mei Hui, maar ze waren allemaal gehersenspoeld door de school en ze waarschuwden Mei Hui om er niet met haar ouders over te praten. Mei Hui's kinderarts hield het niet alleen voor haar verborgen, maar nam ook het initiatief om de transgenderkliniek te bellen om een afspraak te maken voor Mei Hui.
"Ze heeft zelfs haar naam op school veranderd, dus haar leraren weten van haar toestand, haar klasgenoten weten ervan, misschien hun ouders weten ervan en de gemeenschap weet ervan," zegt Yalan. Yalan zei: "Alleen mijn man en ik wisten het niet."
Yalan zei: "Die leraren op school zijn verschrikkelijk, zij zijn degenen die mijn kind in deze situatie hebben gebracht en mijn kind tegen haar ouders hebben opgezet."
Geïnformeerd toen het te laat was
Na een aantal jaren in het ongewisse te zijn gelaten, kwam Yalan pas in Mie's laatste jaar op de middelbare school voor het eerst de waarheid over Mie te weten.
In oktober 2021 zat Mie in haar vierde jaar van de middelbare school (klas 12) en zou over iets meer dan een half jaar afstuderen. De school had een ouderavond voor de eerste schoolmaand, en Mie was bang dat een leraar zich per ongeluk zou vergissen toen haar moeder op school arriveerde, voordat ze haar ouders zou vertellen dat ze transgender was en haar mannelijke naam zou geven.
Hoewel Yalan en Mr erg geschokt waren, probeerden ze hun emoties onder controle te houden. Ze vroegen Mie wat haar plannen waren. Mie zei dat ze een geslachtsverandering zou ondergaan als ze 18 werd. Op dat moment waren er nog maar 2 maanden voordat ze 18 werd, en volgens de wet in de Verenigde Staten was ze op 18-jarige leeftijd volwassen en kon ze alles zelf doen. Yalan en haar man waren totaal in de war.
Als arts vertelde Yalan haar dochter dat het geslacht van het menselijk lichaam wordt bepaald door de genen en niet kan worden veranderd door een operatie of op welke andere manier dan ook. Deze zogenaamde transgenderzorg is zeer schadelijk voor een gezond menselijk lichaam. Het zou de taak van een arts moeten zijn om levens te redden, maar tegenwoordig verminken artsen het gezonde lichaam van tieners met medicijnen en operaties, wat absoluut onethisch gedrag is en verkeerd is om te doen.
Maar Mi-Huei luistert helemaal niet en gelooft dat ze in het verkeerde lichaam is geboren. Yalan zei dat haar lichaam al gezond was sinds ze een kind was en dat er niets mis mee was, en dat het haar geest was die het probleem was. Mie zei toen: "Mijn geest is zo, dus ik ga mijn lichaam veranderen."
Yalan kon haar dochter op geen enkele manier overtuigen. "We kwamen van het vasteland van China en hebben veel meegemaakt, maar het was nooit verwacht dat zoiets als dit met onze familie zou gebeuren."
"Het voelt alsof je het tegen de wereld opneemt."
Om haar dochter te helpen transgender te worden, zocht Yalan overal hulp, maar ze vond het veel moeilijker.
"Alle mensen die haar pushten om transgender te zijn, alle mensen die haar steunden om transgender te zijn," zei ze. Yalan zei: "We zochten overal naar hulp, de kerk, vrienden om ons heen, maar we konden geen hulp vinden. Niemand hielp ons, iedereen steunde het transgender-zijn en alle ouders van de kinderen met wie we opgroeiden, zwegen." Eén ouder kwam zelfs naar hen toe en zei: "Je kind kan doen wat ze wil, ze is gelukkig, je moet haar steunen.
Yalan en haar man deden hun best om een eerlijke hulpverlener te vinden die hun dochter kon raadplegen om te zien of ze psychische aandoeningen had, maar ze konden er geen vinden. Yalan zei dat de American Psychological Association, de American Academy of Paediatrics en de American Medical Association allemaal transgenderisme steunen en bevestigen. "Alle medische verenigingen zijn zo, zolang je zegt dat je genderangst hebt, bevestigen deze organisaties allemaal je genderidentiteit en pushen ze je hard, dwingen ze je om medicijnen te nemen en een operatie te ondergaan om je geslacht te veranderen," zei ze.
Yalan zei dat niet alleen de medische sector en het onderwijs geïnfiltreerd en monddood gemaakt zijn, maar dat zelfs de hele maatschappij gecontroleerd is op het gebied van transgenderisme, zelfs de kerken zijn geen uitzondering. Veel kerken hebben nu regenboogvlaggen (vlaggen die de LGBT-gemeenschap symboliseren) voor hun deuren hangen. Yalan heeft geprobeerd hulp te zoeken bij de kerk, maar in de paar kerken in de buurt durft niemand erover te praten en zelfs de pastoor zwijgt.
"Het gevoel dat mijn man en ik hadden was dat we tegenover de wereld stonden en geen enkele macht hadden. Er is druk van alle kanten en alle mensen zijn tegen je. We waren wanhopig."
"We werden alleen achtergelaten in het donker, met niemand om mee te praten." De baby zou over twee maanden 18 worden, maar ik kon niets doen, er was niets wat ik kon doen," zei Yalan. Alle mensen drongen bij haar aan (om van geslacht te veranderen) en ze was zo groot geworden dat ik haar niet kon dwingen. We konden echt niets anders doen dan God vragen."
Nadat Mi-Huei aan haar ouders had bekend, verslechterde haar mentale toestand en werd haar slapeloosheid 's nachts erger, zodat ze vele dagen niet naar school kon gaan. Omdat ze zoveel lessen miste, studeerde Mie bijna niet af. In mei 2022 verliet Mie het huis na haar middelbare schooldiploma.
Yalan en haar man waren altijd trots op hun gezin. "Mijn man en ik waren het meest trots op ons gezin en al onze inspanningen waren voor dit gezin. We houden echt van onze kinderen en doen echt ons best om ze de beste omgeving te geven." Yalan zei: "Maar onze familie is volledig verdeeld door dit incident."
"Amerika maakt een 'Culturele Revolutie' door."
Yalan betreurt het feit dat Mei Hui, ook al leed ze aan ernstige geestelijke problemen, tot haar derde jaar op de middelbare school uitblonk in al haar vakken en in elk vak een tien haalde, en dat zo'n uitmuntend kind zo werd vervolgd dat ze geen rust kreeg, niet kon slapen, zichzelf wilde verwonden, zelfmoord pleegde en bijna niet afstudeerde, en dat haar ouders niet eens konden proberen haar te begrijpen, dus hoe komt het dat dit gebeurt?
Yalan en haar man hebben de Culturele Revolutie in China meegemaakt en ze gelooft dat wat er in de VS gebeurt erg lijkt op de Culturele Revolutie in China. "Deze kinderen zijn net als de Rode Garde, ze willen de traditionele cultuur vernietigen, de familie uit elkaar halen en breken met hun ouders, wat bijna hetzelfde is als de Culturele Revolutie," zei ze.
"LGBT is een zogenaamd geloof voor kinderen geworden, net als het communisme, dat aan de oppervlakte gelijkheid, tolerantie en vooruitgang lijkt na te streven, maar eigenlijk wil dat iedereen LGBT wordt," zei Yalan.
Yalan gelooft dat er een kracht achter de transgenderbeweging zit die macht wil verwerven door transgenderisme te promoten, die het gebruikt om al deze mensen te controleren. Deze macht vernietigt de belangrijkste fundamenten van de samenleving - familie, ethiek en moraliteit. Het is als de Culturele Revolutie van de Communistische Partij van China, de zogenaamde "afbraak van het oude en de oprichting van de vier nieuwe", die alle traditionele concepten, het gezin en de orde afbrak. Deze dingen gebeuren nu in de Verenigde Staten.
"Wie weet niet dat geslacht mannelijk en vrouwelijk is?" zei Yalan, "Om nu alle mensen zover te krijgen dat ze toegeven dat gender niet alleen mannelijk en vrouwelijk is, maar dat er tientallen andere soorten zijn, dat is op zichzelf al hersenspoeling, een politieke campagne om alle mensen te laten liegen. Het is eng, precies zoals de communisten."
"Het gevoel dat mijn man en ik hadden was dat we tegenover de wereld stonden en geen enkele macht hadden. Er is druk van alle kanten, alle mensen zijn tegen je. We waren wanhopig."
"Er komt vergelding en we zullen hier allemaal een zware prijs voor moeten betalen."
Nadat Mie aan haar ouders had bekend, verslechterde haar geestelijke toestand en werd haar slapeloosheid 's nachts zo erg dat ze vele dagen niet naar school kon. Omdat ze zoveel lessen miste, studeerde Mie bijna niet af. Yalan en haar man waren altijd trots op hun gezin. "Mijn man en ik zijn het meest trots op ons gezin en al onze inspanningen zijn voor dit gezin. We houden echt van onze kinderen en doen echt ons best om ze de beste omgeving te geven." Yalan zei: "Maar onze familie is volledig verdeeld door dit incident."
"Amerika maakt een 'Culturele Revolutie' door."
Yalan betreurt het feit dat Mei Hui, ook al leed ze aan ernstige geestelijke problemen, tot haar derde jaar op de middelbare school uitblonk in al haar vakken en in elk vak een tien haalde, en dat zo'n uitmuntend kind zo werd vervolgd dat ze geen rust kreeg, niet kon slapen, zichzelf wilde verwonden, zelfmoord pleegde en bijna niet afstudeerde, en dat haar ouders niet eens konden proberen haar te begrijpen, dus hoe komt het dat dit gebeurt?
Yalan en haar man hebben de Culturele Revolutie in China meegemaakt, en ze gelooft dat wat er in de Verenigde Staten gebeurt erg lijkt op de Culturele Revolutie in China....
Wat is "de schoonheid van het volwassen zijn"? De oorspronkelijke betekenis is het vervullen van de goede daden van anderen, maar wij hebben het uitgebreid tot "het begrijpen en respecteren van de goedkeuring van anderen".
Dit jaar is het eerste jaar van het homohuwelijk in Taiwan. De Gay and Lesbian Alliance doet een beroep op degenen die de homo- en lesbische gemeenschap een warm hart toedragen, zoals bejaardenfoto's, de-stigmatisering van AIDS, seksuele voorlichting, gelijkheid op de werkplek, gelijkheid van het huwelijk, gelijkheid van barrières, legalisering van sekswerk, aboriginals en nieuwe aboriginals, overgangsjustitie en andere verwante gemeenschappen.
Het anti-homo-referendum van dit jaar, eind 2018, wil LHBT-onderwijs al uitsluiten van seksuele voorlichting, en de Rally Alliance roept vrienden en familie op om mee te doen aan het referendum.
Vorig jaar hadden we het over de alomtegenwoordige nepvriendelijkheid, en dit jaar gaan we het hebben over de nepvriendelijkheid van het onderwijs over gendergelijkheid.
'Maestro': Kylie Mulligan en Bradley Cooper schitteren in deze film over Leonard Bernstein
Als je niet oppast, word je een eenzame oude koningin, zegt Kylie Mulligan boos tegen Bradley Cooper, voordat een gigantische opblaasbare Snoopy langs het raam komt. De Macy's Thanksgiving Day Parade wacht op niemand!
Het is een van die eigenzinnige, lachwekkende momenten over de iconische Amerikaanse dirigent en componist Leonard Bernstein die saaie biopicclichés ondermijnt. Een parade blijkt een passend decor te zijn voor een verhitte ruzie tussen een man en zijn lankmoedige vrouw, waarbij zij niet alleen uithaalt, maar ook een einde maakt aan de levenslange parade van heteroseksuelen in glazen dozen van haar man.
Het woord "parade" zou ook gebruikt kunnen worden om Cooper's Highland Camp strips te beschrijven. Het idee dat de drukte van de weegschalen de giftige behoeften van .... vervult. Lydia Towers? Het is een show, een voorstelling en daarom terecht over-the-top, en daarom des te grappiger. Terwijl de meeste acteurs voorzichtig zijn om alleen verschillende versies van zichzelf te spelen, zet Kubelnik door en durft hij anders te zijn.
Dat gezegd hebbende, het uiterlijk van het personage is absoluut bizar en moet worden ingekort. Eigenlijk begeeft elke film met een dramatisch ouder wordende cast zich op dun ijs, en dit is geen uitzondering. Uiteindelijk wordt Bernstein een overbehaarde Barry Manilow. De verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij regisseur Cooper.
De nepneus die in augustus beschuldigingen van een "Jodengezicht" opriep, leidt Bernstein af en geeft hem een eigenzinnige look die wordt geaccentueerd door de scherpe ogen en perfecte tanden van Cooper, die doen denken aan een echte huisvrouw. Later, als de film overschakelt van zwart-wit naar de levendige kleuren van de Tovenaar van Oz, wordt Bernsteins permanente bruine kleur onthuld. Ik sprong uit mijn stoel. Om eerlijk te zijn was het waarschijnlijk een moment dat bedoeld was om te verrassen en te vermaken.
"Kylie Morrigan heeft een echte waardigheid als de oudere Felicia - ze bezat altijd een oude zielenenergie, zelfs als ze opgeleid was."
Gelukkig compenseert de altijd nuchtere Mulligan de excessen van Cooper. Ze speelt Leonards vrouw, actrice Felicia Montealegre. Haar kleding alleen al maakt de twee uur en negen minuten de moeite waard. Hoewel Mulligan niet scherp afsteekt tegen Cooper's enormiteit, laat ze zich hier en daar wel gaan. Samen genieten de giechelende kletskousen van een bruisende chemische reactie.
Ze heeft ook de echte gravitas van een oudere Montealegre - ze heeft altijd die energie van een oude ziel, zelfs als ze is opgeleid - en levert een eersteklas prestatie in de laatste 15 minuten van de film. Hier verandert de maestro onhandig van toon als hij snel Felicia's kankerreis vertelt. Een beter einde was misschien het laatste majestueuze muzikale moment geweest, wanneer alle symbolen in elkaar storten, met een violist die zijn hoofd stoot en een levendige, bijna hangende Cooper op Mulligans chiffon.
"Ondanks de overbezorgdheid over zijn huwelijk, wordt zijn koele karakter ontwikkeld door scènes die rijk zijn aan dialoog met Felecia."
Maestro Ondertussen is Bernsteins houding ten opzichte van het openlijke geheim van seksualiteit gemengd. Het wordt zeker niet vermeden. Sterker nog, ondanks de juridische uitdagingen van die tijd wordt er hier en daar heerlijk luchtig mee omgegaan. Op een keer, bijvoorbeeld, koesterde Bernstein een pasgeborene - zijn gezicht was zo afschuwelijk dat je klaar was om de baby te laten huilen - en zei: "Kan ik je een geheim vertellen? Ik heb met allebei je ouders geslapen!"
Elders, om het telefoontje te vieren dat zijn carrière lanceerde, speelt hij met een tamboerijn op de kont van zijn geliefde. (Deze scène gaat ongelooflijk over in een van de vele over-the-top orkestrale scènes). Maar als Matt Bomer die minnaar speelt, is het je vergeven als je de Maestro vergelijkt met de sexy reizende vrienden die de krantenkoppen halen. Dit is dat niet. Hier is de rol van Matt onbeduidend. Frustrerend genoeg wordt Bernsteins relatie met mannen zelden geschetst. Kortom, het zou nog vreemder moeten zijn.
Jammer, want er valt nog zoveel meer te ontdekken, waaronder de kernvraag hoe Bernstein zichzelf ziet. Sommige sites noemen hem biseksueel. Anderen citeren zijn West Side Story co-auteur Arthur Laurents als hij hem een "getrouwde homoseksuele man" noemt. Hij is hier helemaal niet ambivalent over.
Ondanks alle aandacht voor zijn huwelijk wordt zijn koele karakter onthuld door rijke dialoogscènes met Felicia, die meer wordt dan alleen een vriendin, geen minnares. Suggereert zijn buitenechtelijke seks, haar acceptatie daarvan en haar voortdurende liefde een relatie van seksuele vloeibaarheid en openheid die ver afstaat van moderne concepten? Miljoenen Netflix-kijkers zullen binnenkort over deze vragen nadenken, en het is de moeite waard.
3.5/5
The Master verschijnt op 20 december op Netflix.
Homopastor is geschokt door opmerkingen paus over LGBTQ-gemeenschap en roept op tot diepere dialoog
De acceptatie van de LGBTQ-gemeenschap groeit in de huidige samenleving, maar als deze vooruitgang samenkomt met traditionele concepten op religieus gebied, zorgt dat voor een reeks tegenstrijdigheden en uitdagingen. Onlangs toonde een openlijk homoseksuele priester zich geschokt en verdrietig over het beledigende taalgebruik van paus Franciscus tijdens een discussie met Italiaanse bisschoppen. Het incident heeft niet alleen wijdverbreide aandacht getrokken, maar ook het debat over de relatie tussen religie en seksuele minderheden nieuw leven ingeblazen.
Tijdens de discussie zei paus Franciscus naar verluidt dat "er te veel Frochagini's in het seminarie zijn", een zeer controversiële uitspraak. Het gebruik van het woord "Frochagini", dat in het Italiaans een uitgesproken pejoratieve connotatie heeft en uitsluitend wordt gebruikt om mannelijke homoseksuelen aan te duiden, is ongetwijfeld beledigend en discriminerend. Het Vaticaan antwoordde dat de paus op de hoogte was van de berichten, maar benadrukte dat het nooit de bedoeling van de paus was geweest om homofobe taal te gebruiken om zich uit te drukken en verontschuldigde zich bij degenen die zich hierdoor beledigd voelden.
De priester zei dat, hoewel hij de excuses van de paus verwelkomde, het incident ongetwijfeld ernstige schade had toegebracht aan de ongekende openheid van de paus voor leden van de LGBTQ-gemeenschap. Hij benadrukte dat om de ernst van het gebruik van laster door de paus te begrijpen, het belangrijk is om onderscheid te maken tussen de bedoeling en de impact van zijn woorden. Hoewel sommigen hebben geprobeerd het incident te bagatelliseren als een ongelukkige woordkeuze of een ongepast taalgebruik, bestaat er geen twijfel over dat het gebruik van dergelijke taal ontmenselijkend is en ernstige menselijkheid en schade heeft veroorzaakt aan seksuele minderheden.
Daarnaast wees de priester erop dat het beleid van het Vaticaan over de vraag of openlijk homoseksuele mannen moeten worden toegelaten tot de seminaries voorbijgaat aan de realiteit dat er veel homoseksuele priesters en bisschoppen zijn die de Kerk trouw en genereus dienen. Vanuit zijn eigen ervaring van meer dan 40 jaar in het priesterschap, is seksuele geaardheid geen kwestie die de effectiviteit van het ambt bepaalt, noch zou het de enige reden moeten zijn om mannen van het seminarie te weren.
Tot slot stelde de priester een diepgaande vraag: worden homo's, lesbiennes, biseksuelen, transseksuelen en koelies echt als volledig gelijkwaardige leden van de Kerk beschouwd? Hij stelde dat de opmerkingen van paus Franciscus en het beleid erachter aantoonden dat er nog steeds belangrijke beperkingen en voorwaarden bestaan in de acceptatie van seksuele minderheden door de Kerk.
In het licht van deze controverse riep de pastoor de paus op om met een open hart naar homoseksuele priesters te luisteren en hen echt als deel van de Kerk te zien. Alleen door een diepgaande dialoog en door te luisteren kan de Kerk echt een plaats worden waar iedereen welkom is.
Paus Franciscus verontschuldigt zich voor denigrerende term over homoseksuele priesters
Vaticaanstad (AP) - In een recente verklaring heeft paus Franciscus zich tegenover het publiek verontschuldigd voor het gebruik van denigrerende woorden over homoseksualiteit, een daad die een breed debat over het standpunt van de katholieke kerk over homoseksuele priesters opnieuw heeft doen oplaaien. Het incident benadrukt de tegenstrijdigheid tussen de officiële leer van de Kerk en de realiteit: aan de ene kant verbiedt de Kerk homoseksuele mannen om naar seminaries te gaan en priester te worden; aan de andere kant is het algemeen bekend dat veel geestelijken homo en lesbisch zijn en dat veel LGBTQ+-katholieken volledig willen kunnen deelnemen aan het leven van de Kerk en aan de sacramenten.
Woordvoerder Matteo Bruni van het Vaticaan bevestigde dat de opmerkingen van Franciscus veel media-aandacht trokken nadat hij op 20 mei de Italiaanse bisschoppen in besloten zitting had toegesproken. De controverse ontstond nadat Franciscus tijdens de bijeenkomst naar verluidt het denigrerende Italiaanse woord "flikker" gebruikte om homoseksualiteit te beschrijven.
In een verklaring zei Bruni dat het nooit de bedoeling van paus Franciscus is geweest om zich in homofobe termen uit te drukken en hij verontschuldigde zich bij degenen die zich gekwetst voelden door zijn opmerkingen. De bezorgdheid die dit incident oproept, gaat echter verder dan de specifieke woorden die de paus gebruikte en heeft betrekking op het algemene standpunt van de kerk over homoseksuele geestelijken.
Natalia Pepetoli Lee, voorzitter van de afdeling Religious Studies aan het Manhattan College, wijst erop dat de vasthoudendheid van de kerk om homoseksuele mannen te verbieden om als priester te dienen, voorbijgaat aan het feit dat er al veel getalenteerde, celibataire homoseksuele priesters in de kerk werken. Ze stelt dat de LGBTQ+ gemeenschap vaak een toevallig doelwit lijkt te zijn van het Vaticaan, inclusief de paus.
Franciscus stond in het verleden bekend om zijn hulp aan LGBTQ+-katholieken, waaronder zijn beroemde "Wie ben ik om te oordelen"-opmerking en zijn oproep om een einde te maken aan de anti-homowetgeving. Zijn incidentele opmerkingen blijven echter aanstoot geven aan de LGBTQ+ gemeenschap en haar aanhangers.
Voor organisaties die LGBTQ+-katholieken steunen, is de verontschuldiging van Franciscus een positieve stap, maar zij blijven vraagtekens zetten bij het fundamentele standpunt van de paus en het algemene verbod op homoseksuele geestelijken. Ze riepen op tot een diepere discussie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de eigen ervaringen van mensen om het begrip van LGBT-kwesties te verdiepen.
Dit incident benadrukt opnieuw de uitdagingen waar de katholieke kerk voor staat bij het omarmen van LGBTQ+-gelovigen en de spanning tussen de kerk en de waarden van de moderne samenleving. Naarmate de samenleving zich blijft ontwikkelen, zal de vraag hoe de katholieke kerk haar positie kan aanpassen om meer inclusief te zijn en alle gelovigen te accepteren een voortdurend onderwerp van discussie zijn.
Drew Barrymore wil al 28 jaar een Wizard of Oz-vervolg maken
Drew Barrymore's langdurige liefdesaffaire met de Wizard of Oz sequel.
Sinds de première in 1939 is The Wizard of Oz een van de meest geliefde en invloedrijke films uit de Hollywoodgeschiedenis. De magie, muziek en onsterfelijke personages zijn verankerd in de harten van ontelbare kijkers en hebben allerlei prequels, sequels en herinterpretaties geïnspireerd. Maar Drew Barrymore's liefde voor dit klassieke verhaal en haar voortdurende wens om een vervolg te produceren, zijn misschien wel het meest uniek en blijvend.
In een recent interview met Us Weekly onthulde Drew Barrymore, een volleerd actrice en producente, dat ze al 28 jaar bezig is met het maken van een vervolg op The Wizard of Oz, genaamd Surrender Dorothy. Dit nieuws is ongetwijfeld een spannende verrassing voor fans van The Wizard of Oz, want het onthult een mogelijk nieuw hoofdstuk dat verteld zal worden door iemand die zielsveel van het verhaal houdt.
Volgens Drew was Surrender Dorothy een van de eerste scripts die ze ontwikkelde toen ze in 1995 haar productiebedrijf Flower Films oprichtte. Haar liefde voor het verhaal zit zo diep dat ze het beschrijft als heel persoonlijk voor haar. De verhaallijn van de film gaat over de Boze Heks van het Westen die het smelten door water overleeft en naar het hedendaagse New York vlucht op zoek naar robijnen muiltjes. Deze slippers zijn nu eigendom van Drew's Dorothy, de achterkleindochter van de grote Dorothy.
Het is vermeldenswaard dat dit vervolg een directe voortzetting is van de originele film, omdat het gaat over de robijnrode muiltjes - een element dat alleen voorkwam in de film uit 1939, niet in de originele Oz-boeken van L. Frank Baum. Dit detail toont Drew's toewijding om de continuïteit van het verhaal te behouden en het origineel te eren.
Hoewel Surrender Dorothy nooit werd geproduceerd, is Drew's droom om het verhaal naar het witte doek te brengen nooit verdwenen. Ze zegt dat ze er als regisseur alles voor over zou hebben om die droom te verwezenlijken. Deze vastberadenheid en diepe liefde voor het verhaal zullen er ongetwijfeld voor zorgen dat dit potentiële vervolg een langverwacht project wordt.
Nu Drew Barrymore opnieuw haar wens heeft uitgesproken om een vervolg op The Wizard of Oz te maken, kunnen we niet anders dan ons afvragen: Is het publiek klaar om opnieuw de Yellow Brick Road te nemen en een heel nieuw verhaal over Oz te ontdekken? Ben je benieuwd hoe de Boze Heks van het Westen haar robijnen muiltjes probeert terug te winnen? Voel je vrij om je gedachten en verwachtingen te delen in de comments!
Blade Runner 3 verwelkomt Josh O'Connor, Andrew Scott en Carly Spaeny op Netflix in 2025
Klaar voor meer spanning en verrassingen? Met een gloednieuwe cast en een gloednieuw verhaal voor Blade Runner 3, laten we eens kijken wat er in petto is voor het langverwachte vervolg!
Sinds de release van de eerste film in 2019 heeft de serie Blades Unsheathed het publiek veroverd met zijn unieke stijl en meeslepende verhaallijnen. De derde film, Dead Man Waking, zet de serie voort met Daniel Craig als onze favoriete zuidelijke homodetective, Benoit Blank, en verwelkomt Josh O'Connor, Andrew Scott en Carly Spaeny in de familie.
### Nieuwe sterren doen mee!
Josh O'Connor is vooral bekend van zijn rol in God's Own Country en hij is de volgende die zijn talenten gaat tonen in Blade Runner 3. Carly Spaeny, vers van haar rol als Priscilla Presley in Sofia Coppola's film 'Priscilla', zal ongetwijfeld meer kleur toevoegen aan de film. Andrew Scott is vooral bekend van zijn rol als dominee in Fleabag en heeft onlangs veel aandacht gekregen voor zijn optreden in de Netflix-serie Ripley.
### Een erfenis vol sterren
De serie Ripley's staat bekend om zijn sterrencast. Van Chris Evans en Jamie Lee Curtis tot Ana de Armas, elk castlid voegt zijn eigen unieke charisma toe aan de films. Het vervolg, The Glass Onion: The Mystery of the Sheathed Blade, zet deze traditie voort met nieuwe gezichten zoals Janelle Monáe, Dave Bautista, Kate Hudson en Kathryn Hahn. Nu, met de aankomende release van Dead Man Waking, kijken we uit naar nog meer nieuwe sterren.
###...
Pedro Pascal werkt mee aan Omar Apollo's aankomende album 'God Says No'.
Crossover samenwerkingen zijn niets nieuws in de hedendaagse muziek- en filmindustrie. Maar de aankondiging dat de bekende acteur Pedro Pascal te horen zal zijn op Omar Apollo's Grammy-genomineerde album 'God Said No' is nog steeds spannend. Dit is niet alleen een grensoverschrijdende samenwerking tussen de muziek- en filmindustrie, maar ook een uitwisseling van cultuur en taal.
Pedro Pascal, vooral bekend van zijn rol in The Last of Us, zal in een nieuwe hoedanigheid verschijnen op het album van Omar Apollo. De acteur en allround legende zal te horen zijn op het album en er staat zelfs een nummer genaamd "Pedro" op. Het is niet duidelijk of Pascal direct te horen zal zijn op het nummer, maar de samenwerking wekt zeker veel verwachtingen.
Pascal zei dat Omar een goede vriend van hem is en dat hij van zijn muziek houdt. Beiden zijn tweetalig opgevoed, wat zorgt voor een diepere culturele en taalkundige band. Het is voor Pascal erg bevredigend geweest om een vriend van Omar te zijn op zijn creatieve reis en om elkaar te steunen als vrienden, artiesten, Latino's en Spaanstaligen.
Het nieuwe album van Omar Apollo, God Says No, komt uit op 28 juni. Het album weerspiegelt de laatste twee jaar van zijn leven en hij is enthousiast om deze ervaring te delen door middel van muziek. Het album bevat niet alleen Pedro Pascal, maar ook Mustafa, een Soedanees-Canadese dichter en zanger, wat laat zien dat dit een multiculturele bijeenkomst is.
Omar legt uit dat de titel van het album, God Says No, een woordspeling is op de Spaanse uitdrukking "Lo que será, será" (Zal zijn, zal zijn). De zin werd tegen hem gezegd door een vriend toen hij door een scheiding ging, waardoor het album niet zomaar een verzameling liedjes is, maar een verhalende reeks die van begin tot eind beluisterd kan worden.
Het afgelopen jaar is Apollo een gespreksonderwerp geworden door zijn humoristische reacties op de giftige commentaren rondom kool-aid baiting van beroemdheden. Zijn openhartigheid en humor hebben hem een stortvloed aan steun op social media opgeleverd, evenals meer aandacht voor zijn muziek en persoonlijke merk.
Nu de releasedatum van God Said No dichterbij komt, zijn fans ongetwijfeld benieuwd naar wat Pedro Pascal in petto heeft voor het album. Deze grensoverschrijdende samenwerking is niet alleen een muzikale innovatie, maar ook een prachtige demonstratie van culturele en taalkundige uitwisseling. Laten we uitkijken naar de release van dit album en er getuige van zijn hoe deze twee artiesten met hun creaties de grenzen van het samen creëren van prachtige muziek overschrijden.
De strijd van Joseph Tito: de reis van tweedejaars Jets naar vaderschap
Een ouder worden in de huidige maatschappij is voor veel mensen een uitdagende en onverwachte weg, vooral voor homoseksuele, alleenstaande mannen zoals ik. Mijn verhaal kan een sprankje hoop en moed bieden aan diegenen die obstakels hebben ondervonden in hun zoektocht om ouders te worden.
Het boek van Joseph Tito, From Jet Ski Users to Fathers, is niet alleen een persoonlijk verslag van zijn reis naar het vaderschap, maar ook een weerspiegeling van de huidige maatschappelijke opvattingen en wetten over homo- en lesbisch ouderschap. In het boek deelt Tito zijn reis naar het vaderschap via draagmoederschap in Kenia en de uitdagingen die hij onderweg tegenkwam.
Tito's verhaal begint wanneer hij bijna alle voorbereidingen voor de komst van zijn nieuwe baby heeft afgerond. Maar tien dagen voordat hij het ziekenhuis zou verlaten, ontvangt hij een schokkende e-mail waarin hem wordt verteld dat hij, om de baby uit het ziekenhuis te halen, vergezeld moet worden door een vrouwelijke metgezel - en die metgezel moet zijn "vrouw" zijn. Dit was een enorme klap voor Tito, die juist voor Kenia had gekozen omdat het land vriendelijk zou zijn voor homo's en alleenstaande mannen.
Het verzoek was niet alleen ongelooflijk, maar ook diep beledigend. Tito had zijn hele leven geprobeerd om gezien en geaccepteerd te worden voor wie hij werkelijk was, en nu werd hij gedwongen om zijn ware identiteit te verbergen alleen maar om vader te kunnen worden. De ervaring liet hem boos, teleurgesteld en vooral diep verraden achter.
In deze situatie heeft Tito het gevoel dat er geen uitweg is. Als hij niet zou ingaan op dit absurde verzoek, zou hij zijn kind niet terugkrijgen. Maar hij was absoluut niet bereid om een vreemde te betalen om de rol van zijn "vrouw" te spelen. Dit plaatst hem voor een dilemma.
Tito's verhaal belichaamt de realiteit waarmee veel homoseksuele ouders worden geconfronteerd. In hun zoektocht om ouders te worden, worden ze niet alleen geconfronteerd met biologische beperkingen, maar ook met sociale en juridische obstakels. Maar Tito's verhaal geeft ons ook hoop dat het mogelijk is om je eigen weg te vinden door doorzettingsvermogen en moed, zelfs als er veel obstakels zijn.
In dit verhaal zien we de vooroordelen en het onrecht tegen homoseksuele en lesbische ouders, maar ook het doorzettingsvermogen van een individu in liefde en familie. Tito's ervaring herinnert ons eraan dat de weg naar ouderschap vol uitdagingen zit, maar liefde en doorzettingsvermogen kunnen ons helpen deze te overwinnen en ons eigen geluk te vinden.
Ik deel dit verhaal niet alleen om meer mensen de benarde situatie van homoseksuele en lesbische ouders te laten begrijpen, maar ook om degenen die moeilijkheden ondervinden in hun streven naar ouderschap te inspireren om de hoop niet op te geven en te volharden in hun dromen. Want in het aangezicht van liefde is niets onmogelijk.
Onafhankelijke wetgever lijdt onder ongekend misbruik, inclusief voicemail waarin hem wordt gevraagd zelfmoord te plegen
Vrijheid van meningsuiting is een kostbaar recht in de hedendaagse samenleving, maar de grenzen ervan worden op de proef gesteld wanneer die vrijheid wordt misbruikt om anderen te kwetsen en aan te vallen. Onlangs was het onafhankelijke parlementslid Alex Greenwich het doelwit van zo'n aanval, die de complexiteit van de maatschappelijke houding ten opzichte van vrije meningsuiting en haatzaaien onthulde.
Het parlementslid uit Greenwich onthulde in de rechtszaal dat hij het slachtoffer was geworden van een ongekend misbruik, dat begon met een homofobe tweet van Mark Latham. Na de tweet ontving Greenwich een aantal venijnige voicemails, waarvan sommige zo ver gingen dat ze hem vroegen zelfmoord te plegen. De inhoud van de meeste van deze voicemails was te vulgair en beledigend om in het openbaar te worden herhaald.
Op de laatste dag van het proces wegens laster in de federale rechtbank speelde Greenwich's advocaat, Matthew Collins KC, de berichten af, waaronder één waarin Greenwich werd gevraagd om van een klif te springen. Deze berichten laten niet alleen de psychologische druk zien waaronder Greenwich stond, maar weerspiegelen ook de angst die nog steeds in de samenleving heerst.
Greenwich spande een rechtszaak aan tegen Latham, de voormalige leider van de NSW One Nation Party, omdat hij beledigende opmerkingen over Greenwich had geplaatst in een artikel dat later werd verwijderd. De reactie van Latham was: "Walgelijk?" en maakte gratuite opmerkingen over seksueel gedrag.
Het team van Greenwich verwees ook naar tweets die in de dagen na de verkiezingen in maart waren geplaatst en daaropvolgende e-mails aan de politicus die verdere aanvallen en beledigingen aan het adres van Greenwich bevatten. De inhoud van deze e-mails verwees naar uitwerpselen, een directe verwijzing naar tweets die Latham in 2023 plaatste.
De advocaten van Greenwich vertelden de rechtbank dat ze geloofden dat een aanzienlijk aantal leden van de gemeenschap boos was geworden door de beledigende opmerkingen, wat bewees dat de reputatie van Greenwich ernstig was beschadigd. Ze weerlegden ook het argument van de advocaten van Latham dat de beledigende opmerkingen alleen afkomstig waren van mensen die al een hekel aan Greenwich hadden.
Deze zaak is niet alleen een aanval op Greenwich persoonlijk, maar ook een test van de grenzen tussen vrije meningsuiting en haatzaaien. Het herinnert ons eraan dat vrijheid van meningsuiting weliswaar een belangrijk recht is, maar dat het met verantwoordelijkheid moet worden gebruikt om te voorkomen dat anderen worden geschaad.
In Australië biedt de Crisis Support Services Lifeline hulp aan 13 11 14 mensen. In de Verenigde Staten biedt de National Suicide Prevention Lifeline...
Homopastor is geschokt door opmerkingen paus over LGBTQ-gemeenschap en roept op tot diepere dialoog
De acceptatie van de LGBTQ-gemeenschap groeit in de huidige samenleving, maar als deze vooruitgang samenkomt met traditionele concepten op religieus gebied, zorgt dat voor een reeks tegenstrijdigheden en uitdagingen. Onlangs toonde een openlijk homoseksuele priester zich geschokt en verdrietig over het beledigende taalgebruik van paus Franciscus tijdens een discussie met Italiaanse bisschoppen. Het incident heeft niet alleen wijdverbreide aandacht getrokken, maar ook het debat over de relatie tussen religie en seksuele minderheden nieuw leven ingeblazen.
Tijdens de discussie zei paus Franciscus naar verluidt dat "er te veel Frochagini's in het seminarie zijn", een zeer controversiële uitspraak. Het gebruik van het woord "Frochagini", dat in het Italiaans een uitgesproken pejoratieve connotatie heeft en uitsluitend wordt gebruikt om mannelijke homoseksuelen aan te duiden, is ongetwijfeld beledigend en discriminerend. Het Vaticaan antwoordde dat de paus op de hoogte was van de berichten, maar benadrukte dat het nooit de bedoeling van de paus was geweest om homofobe taal te gebruiken om zich uit te drukken en verontschuldigde zich bij degenen die zich hierdoor beledigd voelden.
De priester zei dat, hoewel hij de excuses van de paus verwelkomde, het incident ongetwijfeld ernstige schade had toegebracht aan de ongekende openheid van de paus voor leden van de LGBTQ-gemeenschap. Hij benadrukte dat om de ernst van het gebruik van laster door de paus te begrijpen, het belangrijk is om onderscheid te maken tussen de bedoeling en de impact van zijn woorden. Hoewel sommigen hebben geprobeerd het incident te bagatelliseren als een ongelukkige woordkeuze of een ongepast taalgebruik, bestaat er geen twijfel over dat het gebruik van dergelijke taal ontmenselijkend is en ernstige menselijkheid en schade heeft veroorzaakt aan seksuele minderheden.
Daarnaast wees de priester erop dat het beleid van het Vaticaan over de vraag of openlijk homoseksuele mannen moeten worden toegelaten tot de seminaries voorbijgaat aan de realiteit dat er veel homoseksuele priesters en bisschoppen zijn die de Kerk trouw en genereus dienen. Vanuit zijn eigen ervaring van meer dan 40 jaar in het priesterschap, is seksuele geaardheid geen kwestie die de effectiviteit van het ambt bepaalt, noch zou het de enige reden moeten zijn om mannen van het seminarie te weren.
Tot slot stelde de priester een diepgaande vraag: worden homo's, lesbiennes, biseksuelen, transseksuelen en koelies echt als volledig gelijkwaardige leden van de Kerk beschouwd? Hij stelde dat de opmerkingen van paus Franciscus en het beleid erachter aantoonden dat er nog steeds belangrijke beperkingen en voorwaarden bestaan in de acceptatie van seksuele minderheden door de Kerk.
In het licht van deze controverse riep de pastoor de paus op om met een open hart naar homoseksuele priesters te luisteren en hen echt als deel van de Kerk te zien. Alleen door een diepgaande dialoog en door te luisteren kan de Kerk echt een plaats worden waar iedereen welkom is.
'Maestro': Kylie Mulligan en Bradley Cooper schitteren in deze film over Leonard Bernstein
Als je niet oppast, word je een eenzame oude koningin, zegt Kylie Mulligan boos tegen Bradley Cooper, voordat een gigantische opblaasbare Snoopy langs het raam komt. De Macy's Thanksgiving Day Parade wacht op niemand!
Het is een van die eigenzinnige, lachwekkende momenten over de iconische Amerikaanse dirigent en componist Leonard Bernstein die saaie biopicclichés ondermijnt. Een parade blijkt een passend decor te zijn voor een verhitte ruzie tussen een man en zijn lankmoedige vrouw, waarbij zij niet alleen uithaalt, maar ook een einde maakt aan de levenslange parade van heteroseksuelen in glazen dozen van haar man.
Het woord "parade" zou ook gebruikt kunnen worden om Cooper's Highland Camp strips te beschrijven. Het idee dat de drukte van de weegschalen de giftige behoeften van .... vervult. Lydia Towers? Het is een show, een voorstelling en daarom terecht over-the-top, en daarom des te grappiger. Terwijl de meeste acteurs voorzichtig zijn om alleen verschillende versies van zichzelf te spelen, zet Kubelnik door en durft hij anders te zijn.
Dat gezegd hebbende, het uiterlijk van het personage is absoluut bizar en moet worden ingekort. Eigenlijk begeeft elke film met een dramatisch ouder wordende cast zich op dun ijs, en dit is geen uitzondering. Uiteindelijk wordt Bernstein een overbehaarde Barry Manilow. De verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij regisseur Cooper.
De nepneus die in augustus beschuldigingen van een "Jodengezicht" opriep, leidt Bernstein af en geeft hem een eigenzinnige look die wordt geaccentueerd door de scherpe ogen en perfecte tanden van Cooper, die doen denken aan een echte huisvrouw. Later, als de film overschakelt van zwart-wit naar de levendige kleuren van de Tovenaar van Oz, wordt Bernsteins permanente bruine kleur onthuld. Ik sprong uit mijn stoel. Om eerlijk te zijn was het waarschijnlijk een moment dat bedoeld was om te verrassen en te vermaken.
"Kylie Morrigan heeft een echte waardigheid als de oudere Felicia - ze bezat altijd een oude zielenenergie, zelfs als ze opgeleid was."
Gelukkig compenseert de altijd nuchtere Mulligan de excessen van Cooper. Ze speelt Leonards vrouw, actrice Felicia Montealegre. Haar kleding alleen al maakt de twee uur en negen minuten de moeite waard. Hoewel Mulligan niet scherp afsteekt tegen Cooper's enormiteit, laat ze zich hier en daar wel gaan. Samen genieten de giechelende kletskousen van een bruisende chemische reactie.
Ze heeft ook de echte gravitas van een oudere Montealegre - ze heeft altijd die energie van een oude ziel, zelfs als ze is opgeleid - en levert een eersteklas prestatie in de laatste 15 minuten van de film. Hier verandert de maestro onhandig van toon als hij snel Felicia's kankerreis vertelt. Een beter einde was misschien het laatste majestueuze muzikale moment geweest, wanneer alle symbolen in elkaar storten, met een violist die zijn hoofd stoot en een levendige, bijna hangende Cooper op Mulligans chiffon.
"Ondanks de overbezorgdheid over zijn huwelijk, wordt zijn koele karakter ontwikkeld door scènes die rijk zijn aan dialoog met Felecia."
Maestro Ondertussen is Bernsteins houding ten opzichte van het openlijke geheim van seksualiteit gemengd. Het wordt zeker niet vermeden. Sterker nog, ondanks de juridische uitdagingen van die tijd wordt er hier en daar heerlijk luchtig mee omgegaan. Op een keer, bijvoorbeeld, koesterde Bernstein een pasgeborene - zijn gezicht was zo afschuwelijk dat je klaar was om de baby te laten huilen - en zei: "Kan ik je een geheim vertellen? Ik heb met allebei je ouders geslapen!"
Elders, om het telefoontje te vieren dat zijn carrière lanceerde, speelt hij met een tamboerijn op de kont van zijn geliefde. (Deze scène gaat ongelooflijk over in een van de vele over-the-top orkestrale scènes). Maar als Matt Bomer die minnaar speelt, is het je vergeven als je de Maestro vergelijkt met de sexy reizende vrienden die de krantenkoppen halen. Dit is dat niet. Hier is de rol van Matt onbeduidend. Frustrerend genoeg wordt Bernsteins relatie met mannen zelden geschetst. Kortom, het zou nog vreemder moeten zijn.
Jammer, want er valt nog zoveel meer te ontdekken, waaronder de kernvraag hoe Bernstein zichzelf ziet. Sommige sites noemen hem biseksueel. Anderen citeren zijn West Side Story co-auteur Arthur Laurents als hij hem een "getrouwde homoseksuele man" noemt. Hij is hier helemaal niet ambivalent over.
Ondanks alle aandacht voor zijn huwelijk wordt zijn koele karakter onthuld door rijke dialoogscènes met Felicia, die meer wordt dan alleen een vriendin, geen minnares. Suggereert zijn buitenechtelijke seks, haar acceptatie daarvan en haar voortdurende liefde een relatie van seksuele vloeibaarheid en openheid die ver afstaat van moderne concepten? Miljoenen Netflix-kijkers zullen binnenkort over deze vragen nadenken, en het is de moeite waard.
3.5/5
The Master verschijnt op 20 december op Netflix.
Paus Franciscus verontschuldigt zich voor denigrerende term over homoseksuele priesters
Vaticaanstad (AP) - In een recente verklaring heeft paus Franciscus zich tegenover het publiek verontschuldigd voor het gebruik van denigrerende woorden over homoseksualiteit, een daad die een breed debat over het standpunt van de katholieke kerk over homoseksuele priesters opnieuw heeft doen oplaaien. Het incident benadrukt de tegenstrijdigheid tussen de officiële leer van de Kerk en de realiteit: aan de ene kant verbiedt de Kerk homoseksuele mannen om naar seminaries te gaan en priester te worden; aan de andere kant is het algemeen bekend dat veel geestelijken homo en lesbisch zijn en dat veel LGBTQ+-katholieken volledig willen kunnen deelnemen aan het leven van de Kerk en aan de sacramenten.
Woordvoerder Matteo Bruni van het Vaticaan bevestigde dat de opmerkingen van Franciscus veel media-aandacht trokken nadat hij op 20 mei de Italiaanse bisschoppen in besloten zitting had toegesproken. De controverse ontstond nadat Franciscus tijdens de bijeenkomst naar verluidt het denigrerende Italiaanse woord "flikker" gebruikte om homoseksualiteit te beschrijven.
In een verklaring zei Bruni dat het nooit de bedoeling van paus Franciscus is geweest om zich in homofobe termen uit te drukken en hij verontschuldigde zich bij degenen die zich gekwetst voelden door zijn opmerkingen. De bezorgdheid die dit incident oproept, gaat echter verder dan de specifieke woorden die de paus gebruikte en heeft betrekking op het algemene standpunt van de kerk over homoseksuele geestelijken.
Natalia Pepetoli Lee, voorzitter van de afdeling Religious Studies aan het Manhattan College, wijst erop dat de vasthoudendheid van de kerk om homoseksuele mannen te verbieden om als priester te dienen, voorbijgaat aan het feit dat er al veel getalenteerde, celibataire homoseksuele priesters in de kerk werken. Ze stelt dat de LGBTQ+ gemeenschap vaak een toevallig doelwit lijkt te zijn van het Vaticaan, inclusief de paus.
Franciscus stond in het verleden bekend om zijn hulp aan LGBTQ+-katholieken, waaronder zijn beroemde "Wie ben ik om te oordelen"-opmerking en zijn oproep om een einde te maken aan de anti-homowetgeving. Zijn incidentele opmerkingen blijven echter aanstoot geven aan de LGBTQ+ gemeenschap en haar aanhangers.
Voor organisaties die LGBTQ+-katholieken steunen, is de verontschuldiging van Franciscus een positieve stap, maar zij blijven vraagtekens zetten bij het fundamentele standpunt van de paus en het algemene verbod op homoseksuele geestelijken. Ze riepen op tot een diepere discussie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de eigen ervaringen van mensen om het begrip van LGBT-kwesties te verdiepen.
Dit incident benadrukt opnieuw de uitdagingen waar de katholieke kerk voor staat bij het omarmen van LGBTQ+-gelovigen en de spanning tussen de kerk en de waarden van de moderne samenleving. Naarmate de samenleving zich blijft ontwikkelen, zal de vraag hoe de katholieke kerk haar positie kan aanpassen om meer inclusief te zijn en alle gelovigen te accepteren een voortdurend onderwerp van discussie zijn.
Nederlands
繁體中文