Homopastor is geschokt door opmerkingen paus over LGBTQ-gemeenschap en roept op tot diepere dialoog

De acceptatie van de LGBTQ-gemeenschap groeit in de huidige samenleving, maar wanneer deze vooruitgang traditionele concepten op religieus gebied ontmoet, ontstaat er een reeks tegenstrijdigheden en uitdagingen. Onlangs toonde een openlijk homoseksuele priester zich geschokt en verdrietig over het beledigende taalgebruik van paus Franciscus tijdens een discussie met Italiaanse bisschoppen. Het incident heeft niet alleen veel aandacht getrokken, maar ook het debat over de relatie tussen religie en seksuele minderheden weer aangewakkerd.

Paus Franciscus zou tijdens een discussie hebben verwezen naar "te veel Frochagini's in het seminarie", een uitspraak die tot grote controverse heeft geleid. Het gebruik van het woord "Frochagini", dat in het Italiaans een duidelijk pejoratieve connotatie heeft en uitsluitend wordt gebruikt om homoseksuele mannen en lesbiennes aan te duiden, is ongetwijfeld beledigend en discriminerend. Het Vaticaan antwoordde dat de paus op de hoogte was van de berichten, maar benadrukte dat het nooit zijn bedoeling was geweest homofobe taal te gebruiken om zich uit te drukken en verontschuldigde zich bij degenen die zich hierdoor beledigd voelden.

De priester zei dat, hoewel hij de excuses van de paus verwelkomde, het incident ongetwijfeld ernstige schade had toegebracht aan de ongekende openheid van de paus naar leden van de LGBTQ-gemeenschap. Hij benadrukte dat om de ernst van het gebruik van laster door de paus te begrijpen, het belangrijk is om onderscheid te maken tussen de bedoeling en de impact van zijn woorden. Hoewel sommigen hebben geprobeerd het incident te bagatelliseren als een ongelukkige woordkeuze of een ongepast taalgebruik, bestaat er geen twijfel over dat het gebruik van dergelijke taal ontmenselijkend is en ernstige menselijkheid en schade heeft veroorzaakt aan seksuele minderheden.

Daarnaast wees de priester erop dat het beleid van het Vaticaan over de vraag of openlijk homoseksuele mannen moeten worden toegelaten tot het seminarie, voorbijgaat aan de realiteit dat er veel homoseksuele priesters en bisschoppen zijn die de Kerk trouw en genereus dienen. Vanuit zijn eigen ervaring van meer dan 40 jaar in het priesterschap, is seksuele geaardheid geen kwestie die de effectiviteit van het ambt bepaalt, noch zou het de enige reden moeten zijn om mannen van het seminarie te weren.

Tot slot werpt de pastor een diepgaande vraag op: worden homo's, lesbiennes, biseksuelen, transseksuelen en koelies echt als volwaardige en gelijkwaardige leden van de Kerk beschouwd? Hij stelt dat de opmerkingen van paus Franciscus en het beleid erachter laten zien dat er nog steeds belangrijke beperkingen en voorwaarden zijn aan de acceptatie van seksuele minderheden door de kerk.

In het licht van deze controverse riep de priester de paus op om met een open hart naar homoseksuele priesters te luisteren en hen echt als deel van de Kerk te zien. Alleen door een diepgaande dialoog en door te luisteren kan de Kerk echt een plaats worden waar iedereen welkom is.

THE MASTER: Carey Mulligan en Bradley Cooper schitteren in deze film over Leonard Bernstein

Als je niet oppast, word je een eenzame oude koningin, zei Kylie Mulligan boos tegen Bradley Cooper, voordat een gigantische opblaasbare Snoopy voorbij het raam kwam. De Macy's Thanksgiving Day Parade wacht op niemand!

Het is een van die eigenzinnige, lachwekkende momenten over de iconische Amerikaanse dirigent en componist Leonard Bernstein die saaie biopicclichés ondermijnt. Het blijkt dat een parade een passend decor is voor een verhitte ruzie tussen een man en zijn lankmoedige vrouw, waarbij zij niet alleen uithaalt, maar ook een einde maakt aan de levenslange parade van heteroseksuelen in glazen kistjes van haar man.

Het woord "parade" kan ook gebruikt worden om de Highland Camp strips van Cooper te beschrijven. Het idee dat de drukte van Liberace de giftige behoeften vervult van .... Lydia Towers? Het is een show, een voorstelling en daarom terecht over-the-top, en daarom des te grappiger. Terwijl de meeste acteurs voorzichtig zijn om alleen verschillende versies van zichzelf te spelen, zet Kubelnik door en durft hij anders te zijn.

Dat gezegd hebbende, is het uiterlijk van het personage absoluut bizar aan een opknapbeurt toe. Eigenlijk begeeft elke film met een dramatisch ouder wordende cast zich op glad ijs, en dit is geen uitzondering. Uiteindelijk wordt Bernstein een overbehaarde Barry Manilow. Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid bij regisseur Cooper.

De nepneus die in augustus beschuldigingen van een 'Joods gezicht' uitlokte, leidde af en gaf Bernstein een eigenzinnige look, geaccentueerd door de scherpe ogen en perfecte tanden van Cooper, die deden denken aan een echte huisvrouw. Later, als de film overschakelt van zwart-wit naar de levendige kleuren van de Tovenaar van Oz, wordt Bernsteins permanente bruine kleur onthuld. Ik sprong uit mijn stoel. Om eerlijk te zijn was het waarschijnlijk een moment dat bedoeld was om te verrassen en te vermaken.

"Kylie Morrigan heeft echte waardigheid als een oudere Felicia - ze had altijd al oude zielsenergie, zelfs in het onderwijs."

Gelukkig compenseert de altijd nuchtere Mulligan de excessen van Cooper. Ze speelt Leonards vrouw, actrice Felicia Montealegre. Alleen al haar kleding maakt de twee uur en negen minuten de moeite waard. Hoewel Mulligan niet scherp afsteekt tegen Cooper's enormiteit, laat ze zich hier en daar wel gaan. Samen genieten de giechelende kletskousen van een bruisende chemische reactie.

Ze heeft ook de echte gravitas van de oudere Montealegre - ze had altijd al een oude zielenenergie, zelfs als ze opgeleid was - en levert een eersteklas prestatie in de laatste 15 minuten van de film. Hier verandert de maestro onhandig van toon als hij snel Felicia's kankerreis vertelt. Een beter einde was misschien het laatste majestueuze muzikale moment geweest, wanneer alle symbolen in elkaar storten, met een violist die met zijn hoofd slaat en een levendige, bijna hangende Cooper op Mulligans chiffon.

"Ondanks alle aandacht voor zijn huwelijk, wordt zijn koele karakter ontwikkeld door de rijkdom van zijn dialoog met Felecia."

Ondertussen is Bernsteins houding ten opzichte van het openlijke geheim van seksuele geaardheid gemengd. Het gaat het zeker niet uit de weg. Sterker nog, ondanks de juridische uitdagingen van die tijd, wordt er op sommige plaatsen heerlijk luchtig mee omgegaan. Op een keer, bijvoorbeeld, koesterde Bernstein een pasgeborene - zijn gezicht was zo afschuwelijk dat je klaar was om de baby te laten huilen - en zei toen: "Kan ik je een geheim vertellen? Ik heb met allebei je ouders geslapen!"

Elders, om het telefoontje te vieren dat zijn carrière lanceerde, speelt hij met een tamboerijn op de kont van zijn geliefde. (Deze scène gaat ongelooflijk over in een van de vele over-the-top orkestrale scènes). Maar als Matt Bomer die minnaar speelt, is het je vergeven als je de Maestro vergelijkt met de sexy reizende vrienden die de krantenkoppen halen. Dit is dat niet. Hier is de rol van Matt onbeduidend. Frustrerend genoeg wordt Bernsteins relatie met mannen zelden geschetst. Kortom, het zou nog vreemder moeten zijn.

Jammer, want er valt nog zoveel meer te ontdekken, waaronder de kernvraag hoe Bernstein zichzelf zag. Sommige sites noemen hem biseksueel. Anderen citeren zijn West Side Story co-auteur Arthur Laurents als hij hem een "getrouwde homoseksuele man" noemt. Hij is hier helemaal niet ambivalent over.

Ondanks de overbezorgdheid over zijn huwelijk wordt zijn coole karakter ontvouwd in rijke dialoogscènes met Felicia, die wordt neergezet als meer dan een vriendin, niet als een minnares. Suggereert zijn buitenechtelijke seks, haar acceptatie daarvan en haar voortdurende liefde een relatie van seksuele vloeibaarheid en openheid die ver afstaat van moderne concepten? Miljoenen Netflix-kijkers zullen binnenkort over deze vragen nadenken en het is de moeite waard.

3.5/5

The Maestro is op 20 december op Netflix uitgebracht.

Paus Franciscus verontschuldigt zich voor denigrerende term over homoseksuele priesters

Vaticaanstad (AP) - In een recente verklaring heeft paus Franciscus zich tegenover het publiek verontschuldigd voor het gebruik van een term die beledigend was voor homoseksualiteit, een daad die het wijdverspreide debat over het standpunt van de katholieke kerk over homoseksuele priesters weer heeft aangewakkerd. Het incident benadrukt de tegenstrijdigheid tussen de officiële leer van de Kerk en de realiteit: aan de ene kant verbiedt de Kerk homoseksuele mannen om naar seminaries te gaan en priester te worden; aan de andere kant is het algemeen bekend dat veel geestelijken homo en lesbisch zijn en dat veel LGBTQ+-katholieken volledig willen kunnen deelnemen aan het leven van de Kerk en aan de sacramenten.

Woordvoerder Matteo Bruni van het Vaticaan bevestigde dat de opmerkingen van Franciscus veel media-aandacht hadden getrokken nadat hij ze op 20 mei tijdens een bijeenkomst achter gesloten deuren aan de Italiaanse bisschoppen had gegeven. De controverse ontstond nadat werd gemeld dat Franciscus tijdens de bijeenkomst het denigrerende Italiaanse woord 'flikker' gebruikte om homoseksualiteit aan te duiden.

In zijn verklaring zei Bruni dat het nooit de bedoeling van paus Franciscus is geweest om zich in homofobe bewoordingen uit te drukken en hij verontschuldigde zich bij degenen die zich gekwetst voelden door zijn opmerkingen. De bezorgdheid die door dit incident is ontstaan, gaat echter verder dan de specifieke woorden die de paus heeft gebruikt en heeft betrekking op het algemene standpunt van de kerk over homoseksuele geestelijken.

Natalia Pepetoli Lee, voorzitter van de afdeling Religious Studies aan het Manhattan College, wijst erop dat de vasthoudendheid van de kerk om homoseksuele mannen te verbieden om als priester te dienen, voorbijgaat aan het feit dat er al veel getalenteerde, celibataire homoseksuele priesters in de kerk werken. Ze stelt dat de LGBTQ+ gemeenschap vaak een toevallig doelwit lijkt te zijn van het Vaticaan, inclusief de paus.

Franciscus heeft in het verleden bekend gestaan om zijn toenadering tot LGBTQ+ katholieken, waaronder zijn beroemde "Wie ben ik om te oordelen" opmerking en zijn oproep om een einde te maken aan anti-homowetgeving. Zijn incidentele opmerkingen hebben echter nog steeds aanstoot gegeven aan de LGBTQ+ gemeenschap en haar aanhangers.

Voor organisaties die LGBTQ+-katholieken ondersteunen is de verontschuldiging van Franciscus een positieve stap, maar zij blijven vraagtekens zetten bij het fundamentele standpunt van de paus en het algemene verbod op homoseksuele geestelijken. Ze riepen op tot een diepere discussie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de eigen ervaringen van mensen om het begrip van LGBT-kwesties te verdiepen.

Dit incident benadrukt opnieuw de uitdagingen waar de katholieke kerk voor staat bij het omarmen van LGBTQ+ gelovigen en de spanning tussen de kerk en de waarden van de moderne samenleving. Naarmate de samenleving zich blijft ontwikkelen, zal de vraag hoe de katholieke kerk haar positie aanpast om meer inclusief te zijn en alle gelovigen te accepteren een voortdurend onderwerp van discussie zijn.

Nieuw onderzoek toont aan dat lesbische en biseksuele vrouwen eerder sterven dan heteroseksuele vrouwen

In een recente studie ontdekten onderzoekers van Harvard een schokkend feit: lesbische en biseksuele vrouwen sterven veel jonger dan heteroseksuele vrouwen. In de studie, gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association, haalde het onderzoeksteam gegevens uit een groot onderzoek onder verpleegsters die geboren waren tussen 1945 en 1964. In deze studie onthulden 90.833 vrouwen hun seksuele geaardheid, waarvan 89.821 (98,91 TP3T) als heteroseksueel werden beschouwd, 694 (0,81 TP3T) als lesbisch en 318 (0,41 TP3T) als biseksueel.

De bevindingen van het onderzoek toonden aan dat lesbische vrouwen eerder stierven dan heteroseksuele vrouwen. Biseksuele vrouwen hadden de kortste levensverwachting en stierven 37% eerder dan heteroseksuele vrouwen. Lesbische vrouwen stierven 20% eerder dan heteroseksuele vrouwen en in het algemeen stierven LGB-vrouwen 26% eerder dan heteroseksuele vrouwen.

Dit verschil in sterfte is grotendeels te wijten aan een breed scala aan gezondheidsverschillen, waaronder de over het algemeen slechtere fysieke, mentale en gedragsmatige gezondheidsstatus van coole vrouwen in vergelijking met heteroseksuele vrouwen. Het rapport merkt op dat deze gezondheidsverschillen grotendeels beïnvloed worden door het sociale stigma waarmee LGBTQ+ mensen geconfronteerd worden.

Het rapport benadrukt dat "lesbische, homoseksuele en biseksuele (LGB) vrouwen over het algemeen een slechtere fysieke, mentale en gedragsmatige gezondheid hebben dan heteroseksuele vrouwen". Deze verschillen zijn het gevolg van chronische en cumulatieve stressfactoren (waaronder interpersoonlijke en structurele stigmatisering) die een slechte gezondheid gedurende het hele leven versterken.

De onderzoekers uitten hun bezorgdheid over de ongelijkheid tussen biseksuele vrouwen en hun leeftijdsgenoten en merkten op dat, omdat biseksualiteit "gemakkelijker te verbergen is dan lesbische geaardheid, aangezien veel biseksuele vrouwen mannelijke partners hebben, de stressfactoren die gepaard gaan met het onthullen of bewaren van geheimen meer uitgesproken kunnen zijn voor biseksuele vrouwen, die minder geneigd zijn om hun identiteit te onthullen aan sociale netwerken dan lesbische vrouwen.

Om deze ongelijkheden aan te pakken, beveelt het rapport de noodzaak aan van niet-oordelende screening en doorverwijzing voor behandeling van tabaks-, alcohol- en ander drugsgebruik. Het rapport beveelt ook aan dat zorgverleners een verplichte, cultureel contextuele training krijgen over de zorg voor lesbische, homoseksuele, biseksuele en transgenderpatiënten.

Het rapport concludeert: "De gezondheidsverschillen tussen holebi-vrouwen zijn het gevolg van structurele en interpersoonlijke marginalisatie die is geïntegreerd in het dagelijks leven van holebi-vrouwen, waardoor hun toegang tot gezondheidszorg en gezondheidsbevorderend gedrag systematisch wordt ondermijnd." Dit herinnert ons eraan dat om echte gelijkheid in gezondheid te bereiken, de maatschappij, het gezondheidszorgsysteem en beleidsmakers moeten samenwerken om vooroordelen en discriminatie op basis van seksuele geaardheid te verminderen en een meer inclusieve en ondersteunende omgeving voor iedereen te creëren.

Ontdek 4 redenen waarom homoseksuelen meer kans hebben op een trio dan heteroseksuelen

In de veelzijdige samenleving van vandaag nemen liefde en relaties steeds kleurrijkere vormen aan. Vooral in de homoseksuele gemeenschap lijken trio's vaker voor te komen dan in de heteroseksuele gemeenschap. Maar waarom vormen homoseksuelen vaker een trio dan heteroseksuelen? Dit artikel onderzoekt de vier belangrijkste redenen achter dit fenomeen.

Ten eerste kan voor veel homoseksuele koppels op lange termijn de introductie van een derde persoon een nieuwe dimensie toevoegen aan hun relatie. Deze regeling stelt stellen in staat om nieuwe seksuele avonturen en emotionele connecties te ontdekken, terwijl er toch een zekere mate van exclusiviteit blijft bestaan. Deze aanpak creëert een veilige en comfortabele omgeving waarin iedereen in de relatie zich opgewonden en voldaan kan voelen.

Ten tweede hebben veel mensen verschillende opvattingen over liefde en relaties. Zij geloven dat het niet moeilijker is om van twee mensen te houden dan van één persoon en verwerpen de traditionele verwachtingen van de maatschappij over monogamie. Voor deze mensen is een diepe emotionele en fysieke band met twee mensen heel goed mogelijk en het nastreven waard.

Ten derde heeft een driehoeksverhouding vanuit economisch oogpunt ook praktische voordelen. Als drie mensen de kosten van levensonderhoud delen, worden de lasten van elke persoon relatief verlicht, waardoor de levenskwaliteit verbetert. Dit financiële delen beperkt zich niet alleen tot de dagelijkse uitgaven, maar omvat ook de mogelijkheid om te genieten van meer luxe en vakantiereizen.

Tot slot zijn leden van de coole gemeenschap over het algemeen opener en creatiever in het verkennen van zichzelf en hun relatievormen. Omdat ze zijn opgegroeid tegen de maatschappelijke verwachtingen en druk in, kiezen veel homoseksuele mannen en vrouwen ervoor om op hun eigen voorwaarden te leven en lief te hebben. Voor hen zijn relaties een bevestiging van vrijheid, onafhankelijkheid en persoonlijke keuze.

Over het algemeen weerspiegelt de populariteit van triootjes in de homo- en lesbische gemeenschap een verkenning en acceptatie van de diversiteit van liefde en relaties. Hoewel deze relatievorm niet voor iedereen geschikt is, biedt het een uniek en bevredigend alternatief voor degenen die de traditionele grenzen willen doorbreken en nieuwe mogelijkheden willen verkennen. In de wereld van de liefde is er niet één vorm die bij iedereen past, het belangrijkste is om de vorm te vinden die het beste bij je past.