Homopastor is geschokt door opmerkingen paus over LGBTQ-gemeenschap en roept op tot diepere dialoog

De acceptatie van de LGBTQ-gemeenschap groeit in de huidige samenleving, maar wanneer deze vooruitgang traditionele concepten op religieus gebied ontmoet, ontstaat er een reeks tegenstrijdigheden en uitdagingen. Onlangs toonde een openlijk homoseksuele priester zich geschokt en verdrietig over het beledigende taalgebruik van paus Franciscus tijdens een discussie met Italiaanse bisschoppen. Het incident heeft niet alleen veel aandacht getrokken, maar ook het debat over de relatie tussen religie en seksuele minderheden weer aangewakkerd.

Paus Franciscus zou tijdens een discussie hebben verwezen naar "te veel Frochagini's in het seminarie", een uitspraak die tot grote controverse heeft geleid. Het gebruik van het woord "Frochagini", dat in het Italiaans een duidelijk pejoratieve connotatie heeft en uitsluitend wordt gebruikt om homoseksuele mannen en lesbiennes aan te duiden, is ongetwijfeld beledigend en discriminerend. Het Vaticaan antwoordde dat de paus op de hoogte was van de berichten, maar benadrukte dat het nooit zijn bedoeling was geweest homofobe taal te gebruiken om zich uit te drukken en verontschuldigde zich bij degenen die zich hierdoor beledigd voelden.

De priester zei dat, hoewel hij de excuses van de paus verwelkomde, het incident ongetwijfeld ernstige schade had toegebracht aan de ongekende openheid van de paus naar leden van de LGBTQ-gemeenschap. Hij benadrukte dat om de ernst van het gebruik van laster door de paus te begrijpen, het belangrijk is om onderscheid te maken tussen de bedoeling en de impact van zijn woorden. Hoewel sommigen hebben geprobeerd het incident te bagatelliseren als een ongelukkige woordkeuze of een ongepast taalgebruik, bestaat er geen twijfel over dat het gebruik van dergelijke taal ontmenselijkend is en ernstige menselijkheid en schade heeft veroorzaakt aan seksuele minderheden.

Daarnaast wees de priester erop dat het beleid van het Vaticaan over de vraag of openlijk homoseksuele mannen moeten worden toegelaten tot het seminarie, voorbijgaat aan de realiteit dat er veel homoseksuele priesters en bisschoppen zijn die de Kerk trouw en genereus dienen. Vanuit zijn eigen ervaring van meer dan 40 jaar in het priesterschap, is seksuele geaardheid geen kwestie die de effectiviteit van het ambt bepaalt, noch zou het de enige reden moeten zijn om mannen van het seminarie te weren.

Tot slot werpt de pastor een diepgaande vraag op: worden homo's, lesbiennes, biseksuelen, transseksuelen en koelies echt als volwaardige en gelijkwaardige leden van de Kerk beschouwd? Hij stelt dat de opmerkingen van paus Franciscus en het beleid erachter laten zien dat er nog steeds belangrijke beperkingen en voorwaarden zijn aan de acceptatie van seksuele minderheden door de kerk.

In het licht van deze controverse riep de priester de paus op om met een open hart naar homoseksuele priesters te luisteren en hen echt als deel van de Kerk te zien. Alleen door een diepgaande dialoog en door te luisteren kan de Kerk echt een plaats worden waar iedereen welkom is.